Het dorpsfeest gaat er weer aan komen. Verderop zijn ze weer bezig om de praalwagen te versieren. Leuk toch? Ze komen hier op de buitenweg langs om te vragen of je mee wilt doen met het versieren. Dan wordt er ook om een bijdrage in de kosten gevraagd. Ook prima... Maaaaaaaar ze willen ook graag dat je mee komt helpen met versieren.
Logisch, want vele handen maken licht werk. En niet te vergeten, het is volgens de buurvrouw van de boerderij toch wel erg gezellig. Leuk toch? Dan komt de vraag: Kom je gezellig donderdagavond meehelpen? Nee zeg ik, ik werk altijd op die avond. Nou had ik dat maar niet gezegd, want ze bleef doorzagen. Je moet erbij zijn, want dat is zo gezellig en je leert de buurt kennen. Bladibla. Hoezo de buurt leren kennen, ik woon hier al 16 jaar en ik zwaai toch al naar de mensen die ik "ken'? Nee, zo moet ik het niet zien, want op deze manier kom je er nooit tussen. Je hebt al geen kinderen, dat maakt het allemaal ook wat lastiger (??!!).
Wat! Er nooit tussen komen, waar heeft ze het over, ik wil er helemaal niet tussen komen. Waar tussen??? Ze werd steeds nijdiger op me. Ik moet zeggen dat ik er steeds minder van snapte.
Maar ja, ik ben en blijf een aparte, die het "dorps"gevoel niet snapt en niet in een hokje valt te stoppen. Ik heb het AJ maar laten oplossen.
En de buurvrouw, die zal mij nooit leren kennen...of zou ze denken dat ze mij nu kent? En hoor ik in het hokje thuis van de mensen die niet zo sociaal zijn ;-)
2 opmerkingen:
Je hebt het toch niet over wie ik denk dat je het hebt toch?
nee, die niet hihihi ;-) Iets verderop...
Een reactie posten