maandag 19 juni 2006

Het (k)ei van Columbus

Afgelopen zaterdagavond na de klaverlapavond reed ik naar huis.
AJ naast mij en prompt begon "ut ototje" weer te loeien.



Ik gelijk AJ aanstoten (die lag half voor apegapen..) en riep dat ie nu moest luisteren. En ja hoor, hij hoorde het ook.
Volgens hem waren het toch echt de remmen. Okee, ik hoor dus geen geluiden die er eigenlijk helemaal niet zijn.

Dus vandaag rij ik langs de garage en yep "het" loeit weer, gelijk afslaan naar de garage. De meneer met de glimlach stapte achter het stuur en ik ernaast. Ja, hij hoorde ook wat, maar komt dat niet van die passerende auto af? Nee meneer, het is echt deze auto en onder deze motorkap.

Toch maar weer op de brug, en ja hoor! Gefunden! Een steentje tussen de remschijven. Nanananananananana, raad eens wie er nu glimlachend weg reed???

3 opmerkingen:

Anoniem zei

hahahahahahahahahahahahahahahahahaha de aanhouder wint, goeie...

Anoniem zei

Wat een kick zal dat geven dat je toch lekker gelijk had. Mannen eat your heart out. ;-)

Anoniem zei

Eindelijk, je zou bijna denken dat je spoken hoorde. Gelukkig dat ze het nu hebben kunnen vinden. Je hebt ze bij de garage toch wel gevraagd om je de volgende keer weer te ontvangen zonder dat ze al lachen dat je er weer aan komt?