Wie had dat ooit kunnen denken.. Dat het heel leuk zou zijn om een stukje leven van een collega in een bloggie te kunnen volgen. Ik ben van nature toch wel "nieuwsgierig" naar het verhaal erachter... Alhoewel het soms beter is om iets niet te weten ;-). Maar men, wat vind ik het leuk.
Bij de één lig ik steeds in een deuk, maar ben dan zeer verrast als ik een ontroerend stukje lees. De ander laat je even nadenken, en weer een ander laat duidelijk een mening achter.
Nou noem ik het van mezelf geleuter. Bij mij is het eigenlijk begonnen om voor mezelf een soort van dagboek bij te houden. Om de dingen die ik meemaak bij te houden. Opdat je ze niet zult vergeten(!). Ik had ook niet verwacht dat ik er mee zou doorgaan. Maar blijkbaar heb ik er toch nog steeds "behoefte" aan. Het komt bij mij op als "p**p'n, al is het ook wel eens grote shit wat ik er uitkraam.
Maar goed, het is alweer 23.00. Tijd om in dat lekkere grote bed van ons te stappen. Het rooie shirt ligt er al in..Budje er nog even uit, ondanks het hondeweer.
Morgen vroeg weer op, voordat de dakgootmakers mij aanstaren voor ons slaapkamerraam.
Toch nog iets te melden, dus.
1 opmerking:
Welterusten, kruip maar lekker tegen het rode shirt aan, wij werken nog wel even een uurtje door
Een reactie posten