Ze had nu een verhaal dat ze met de trein naar Rotterdam was geweest. Naar een concert, weet niet meer de naam, maar ze vertelde dat ze in dat concert het allemaal zogenaamd deden op het podium. Verrek, dacht ik nog...de Gouden Kooi?
Maar goed, in de trein komt er een echtpaar (of stelletje, weet niet of ze getrouwd waren) binnen. De mevrouw van het stel zat helemaal in de doeken gewikkeld en de meneer had een tulband op het hoofd. Zij gingen op de bankjes aan de andere kant van het gangpad zitten, naast Dinie. Veel bagage die ze overal zo'n beetje om zich heen stapelden. Doet er trouwens verder niet toe. Maar alla...
Dinie had last van de ramen die openstonden. Ik woei zowat weg, zei ze. En op mijn leeftijd (bijna 70) moet ik toch wel oppassen. Dus vroeg ze aan de meneer of het raampje bij hen dicht mocht. De meneer deed er een beetje moeilijk over, maar deed het uiteindelijk dicht.
Even later buigt de meneer zich over Dinie heen en vraagt: Mevrouw, mag ik vragen waarom u uw tas zo dicht tegen u aan hield, toen ik instapte?
Dinie keek hem met open mond aan......
Tegen mij zei ze: "Mien moe zou zegg'n: hoe vind je die pruum'n..nou ze binn'n wel zuur he?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten