Gisterenavond eindelijk weer even een rustig avondje, heb 's middags bij AJ in het ziekenhuis rondgehangen. 's Avonds hebben de Bassies gezellig bij hem gezeten. Ik was dus om een uur of half 6 thuis en heb "fatsoenlijk" gegeten.
In Lelystad werd ik nog gebeld door de Mw. van de andere job (ja, nu pas). Of ik toch nog belang bij de job had en of ik dan mee wilde naar Lelystad. Da's toevallig zei ik, ik ben er net... Slaat weer helemaal nergens op, maar goed, de laatste paar dagen heb ik toch al uitspraken dat ik twijfel over mezelf.
Vannacht heb ik ons Bud nog gerust moeten stellen, want het onweerde.. Het watje. Negeren moet je dan, zeggen ze. Maar probeer zo'n joekel van een hond eens te negeren? Ook flikt hij het tegenwoordig om zelf van buiten weer naar binnen te komen. Hoe? Gewoon door de deurklink te gebruiken...
Het wordt echt tijd dat de "baas" weer thuiskomt en alles weer lekker rustig loopt.
2 opmerkingen:
tuurlijk mist bud zijn baasje. en knap van hem hoor die deurklink. die van ons blaft gewoon en iedereen staat op gr mij
Als de baas van uit is dan dansen........
Een reactie posten