Wablief?

Vandaag weer even een bezoekje aan mam gebracht. Daar is altijd wel wat loos. De vriendin van mam was op bezoek. Die twee teuten de hele dag door, over van alles en nog wat. Maar kunnen ook uren tv kijken, met het nodige commentaar.

Ze blijven je vaak aanstaren als je iets hebt gezegd. Met andere woorden, ze hebben me niet verstaan. Want de beide dames zijn doof en een beetje "blind".

Ze lezen beide lip, vandaar dat staren, denk ik. Als de één links van je zit en de ander rechts, dan wordt het heel lastig. Vandaag was de parasol het onderwerp van gesprek. Die parasol die ze voor moederdag heeft gekregen is eigenlijk te groot, want hij past niet in dat ding (die hem rechtop moet houden).

Al wekenlang stel ik voor dat we samen even op pad gaan voor een passend ding. Ja hoor, dat doen we, zegt ze dan. Vandaag zegt vriendin W. tegen mij, waarom ga jij niet eens met je moeder voor zo'n ding naar de winkel?

Ik zeg dat ik dat al zo vaak heb voorgesteld. Zegt moeder: is dat zo? Dat heb ik niet gehoord.

Schiet mij maar lek! Ik verdenk die moe ervan dat ze niet echt doof is. Gewoon lekker dwars doen, dat is leuk... Iedere week afspreken dat we samen om zo'n ding gaan. Ik kom toch wel iedere week, ze hoeft me echt niet aan het lijntje te houden...

Mien moe, dat is er één. Zal ik ook zo worden?