En dan is het alweer bijna 11 september. Drie jaar geleden dat onze Pa er tussenuit kneep.
Het went, al is het in deze periode dat ik er extra aan denk en weer dat "knijpje" voel. Die zondag was het ook van dat heerlijke weer , dat typische septemberweer.
Door dit prachtige logje van Plato, zag ik in mijn gedachten Pa zitten op een wolkachtig bankje, met zijn hondje naast zich.
Een gerustellende gedachte. Ik hoop dat hij heeft genoten van het EK voetballen en niet al te teleurgesteld is geweest dat ze niet verder kwamen.
Tja, die Pa..
6 opmerkingen:
Of je vader voetballen keek, weet ik niet, maar hij is daar in elk geval onsterfelijk gelukkig en kijkt met plezier en trots naar jou. Wie en wat je ook bent, wat je ook doet.
@ Plato.. het is niet voor niks dat ik op je weblog terecht kwam :)
Ben je in de hemel nog steeds voor je land dan? Jammer. Ik dacht dat iedereen dezelfde hemelse nationaliteit kreeg en dezelfde taal sprak.
@ Mack, zou het echt? Ik kan me niet voorstellen dat die Pa van ons voor een ander land zou kunnen zijn. Neeeeeee, dat kan niet..
in de hemel hebben ze een goed team samen gesteld hoor iedereen is daar gelijk. denk ik dan maar.
maar ieder jaar krijg je toch weer de kriebels als de datum nadert waarop je pa ia vertrokken, maar 1 troost hij heeft niet geleden.sterkte en gr mij
Hmmmm
Een reactie posten