Links tegenover mijn huis staat de Oester. Een gebouw waar gehandicapten lang en/of kort verblijven. Elke dag, vooral nu met het mooie weer, wordt er heel wat afgelopen met ze. Het gejoel is dan oorverdovend. Ze hebben er lol in, snap ik wel. Alle dagen binnen is ook niks en dan ook nog afhankelijk moeten zijn van begeleiders en vrijwilligers, tja.
Elke dag, zelfs met koud weer loopt er een jongen voorbij. Hij is blind, loopt slecht en wordt dan ook begeleid door vrijwilligers. Laatst liep hij weer voorbij, ondersteund door een klein vrouwtje. Het vrouwtje liep nog moeilijker dan hij. Opeens gebeurde het, zijn broek zakte af. Tot aan de enkels, een grote witte onderbroek kreeg ik te zien. Hij wilde doorstappen, maar dat lukte dus niet.
Het kleine vrouwtje bukte zich om de broek op te hijsen. Doordat ze zo klein was moest ze ook nog springen om die broek omhoog te krijgen. Het lukte haar, hulde!
Gisteren vertelde ik het verhaal aan Zustertjen, sindsdien hebben we er een nieuw woord bij. Zonder uitleg begrijpen we wat we bedoelen. Ja, ik had gisteren heel erg last van het Oestergevoel. Heb gewoon wat ondersteuning nodig op het moment. Ken heppen he?
6 opmerkingen:
Hey doos, wel op jezelf letten he!
Ennuh off dagen, weken zelfs maanden zijn toegestaan hoor, zolang je maar je oestergevoel kunt delen, sterkte!
Wat vervelend het zo'n oestergevoel. Gelukkig heb je je familie en vrienden die voor je klaar staan! Wel bellen he!
zo gebeurt er nog eens wat voor je deur. en weet je gelijk de maat van sien slippien. haha gr mij
Dat gevoel kennen we, maar als je iemand nodig hebt om je broek op te hijsen dan bel je maar
Gauw jezelf verwennen met een nieuw "oestertje"
Lijda stuur mij jouw email adres nog 1x.
Mijn harddisc is gecrashed vanwege het vele stof.
Alles weg!!!bok
Een reactie posten