Ze is naar de KNO arts geweest, dankzij mijn voortvarende optreden om haar uit bed te trekken. Ze lag gewoon nog lekker te snurken, 10 minuten voordat ze er moest zijn. Mwoah..
Zitten we eindelijk in de wachtkamer, moet ze plassen. Tuurlijk wordt dan net haar naam omgeroepen. Ik zeg keurig, mijn moeder is even naar het toilet, maar denk, kanonne moet dat mens net weer piesen. Maar ik blijf glimlachen.
Eindelijk zit ze tegenover hem. Nee hoor, ik ben niet doof, het is de laatste tien jaar gewoon wat minder geworden. De arts vraagt een paar keer iets aan haar, ze geeft geen antwoord. Kan ook niet, want ze ratelt maar door. Dus ik geef antwoord.
Dan is ze klaar, afspraak maken voor de audiciën (ofzo) en er zal een gehoorapparaat worden aangemeten.
Allright mevrouw? Ja hoor, is prima dokter.
Allright??? En dat verstaat ze wel?
Schiet mij maar lek..
6 opmerkingen:
Ze wil dus gewoon dat je engels tegen haar praat! Gelukkig heb je dit weer achter het gat, op naar de audiciën (wtf is dat eigenlijk)
Hihihihi,
Toen ik haar gisteren belde vertelde ze al dat ze ergens heen moest, maar hoe dat nu heette????
Ze gaf eerlijk toe dat ze nogal een muts was en dat het goed was dat je mee was.
Ze is doof, maar bij lange na niet gek onze Mutti.
Maar bij wie mag ze nu op audiëntie?
De Paus?
MOEDERS !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
geweldig als ze straks haar gehoorapperaatje in heeft. loopt ze de hele dag tegen jullie te foeteren omdat je dan te hard praat. gaaf gr mij
Zo zat ik twee jaar geleden met mijn moeder bij de oogarts, en ze kon werkelijk geen een letter meer lezen, zelfs de allergrootste bijna niet. Ze was wel ook al flink in de war.
Dus het proberen lezen van dingen bleef ze ook na het verlaten van het ziekenhuis nog enige tijd doen.
"Suzuki" zei ze ineens, toen we een dealer van dat merk voorbij reden die toch minstens op 50 meter afstand lag.
Een reactie posten