Droppie van de buurt

Op zolder slapen heeft wel wat, vooral als die niet is geisoleerd, zomers bloedheet, 's winters steenkoud. In het voorjaar hoor je de vogeltjes alsof ze naast je op het kussen zitten. De herfst is helemaal geweldig, de wind om het huis.

Voor het zolderraampje heb ik nu een echt rolgordijntje dat ook nog eens geluiden maakt. Je ziet hem opbollen en weer terugvallen in de oorspronkelijke stand, door de wind. Je went eraan, zelfs Lola boeit het niet meer.

Toch vond ik het vreemd dat dat gordijn meer bol dan strak stond, zelfs bij windstilte. Had me er al bij neergelegd om het uit te zoeken. Blijkbaar de beste manier want ik ben er achter.

Gisterenavond stond het "droppie van de buurt" bij mij in de gang, liep door de kamer, voorbij mij en Lola (!) keurig de achterdeur weer uit. Stak nog net niet haar pootje omhoog met de woorden "doehoeii".

Zie, hét antwoord van het bollende gordijn en het antwoord op mijn kwellende vraag, zal ik er nog een kitten bijnemen? Niet nodig, de plaats is al opgevuld door dit beestje en het is een schatje.