De doggies vonden het ook wel prettig, lekker vroeg naar buiten. Zo lekker, dat ze allebei de poten namen. Eerst had ik het niet eens in de gaten. Totdat er heel in de verte geblaf doorkwam. Ineens drong het tot me door, dit klinkt wel heel ver weg. En toen.....was het ineens héél erg stil.
Dat voelde raar...Fluiten hielp niet. Het was en bleef stil. Visioenen van twee kleine hondjes in een mestput. Smekende ooggies, trappelende pootjes, proberen zichzelf uit de stront te werken. Niemand die ze hielp.... Ik kon wel janken..
Uiteindelijk, na een half uur, zie ik een "eenzame" fietser voorbijgaan met in zijn kielzog Lola en Joy.
Nou, toen was er echt stront aan de knikker, voor allebei!
7 opmerkingen:
EN NOU ZIJN ZE MAK... HET ZIJN DONDERSTRALEN EN BLIJVEN DAT OOK HOOR GR MIJ
En dat s'morgens vroeg!!
Ze zijn in elk geval heelhuids weer thuis, maar prettig is anders.
Ze waren gewoon in de war. Niet te streng voor ze zijn he :)
wat een donders, baasje weer laten schrikken, slechte start van de dag.
Heb je ze alsnog in de gierput gekwakt?
Dreigen met het asiel..Ze schrokken zich rot.
Haha, ja, het zijn net kleine kinderen. Jij in paniek (waar zijn ze??) en die honden doodleuk aanlopen zonder in de gaten te hebben wat ze verkeerd hebben gedaan. Ik zie het beeld al helemaal voor me. :)
Een reactie posten