Ik vertelde het nieuws aan moeder, dat buurman en buurvrouw waren overleden. Dát hoort ze wel, zonder gehoorapparaat.. Natuurlijk wilde ze het naatje van de kous weten. En die weet ik gewoon niet. Het is zoals het is. Klaar.
Ik kon het niet laten om toch eens te vragen hoe zij er nu over denkt, dat doodgaan en erna. Nou, het gaan leek haar nog niet eens zo raar. Alleen dat gehannes (lees gedokter) aan haar lichaam, daar zag ze tegenop.
Ik bedoel ná de dood, zou er dan nog wat zijn? Nee, natuurlijk niet, zei ze. Maar wat nou als je gaat en je ziet mij toch nog rondkeutelen, bijvoorbeeld om je huisje leeg te halen enzo. Laat je dan weten dat je mij ziet?
Nee, dat kan helemaal niet, je hebt de herinneringen toch? Maar stel nou dat, mam? Ze keek me aan of ik volslagen van de pot was gerukt. Nou goed mam, als ik nu eerder ga, dan ga ik alle bloemetjes van je plantjes afplukken, dan weet je het.
Ja, ze weet het zeker, haar oudste dochter heeft de "goed wies knop" kapot.
4 opmerkingen:
Geef je moeder eens ongelijk..!!
Tering Smitsky.. doe ff normaal.. je gaat toch niet al die lieve onschuldige bloemetjes de kop afrukken??
;-)
Juist wel die lieve bloemetjes, dan val thet haar tenminste op.
Moet je natuurlijk niet in de herfst de pijp aan Maarten geven;-)
Maaruhh wahtdaarvoorlopig nog maar een paar jaar mee, muts!
jij gaat door tot je 80 ste.
en mem tot haar 90 ste
je zal nog regelmatig bloementjes moeten halen voor die lievert. gr mij
Een reactie posten