Jaha, het is en was mistig. Gek genoeg heb ik daar echt geen moeite mee. Okee, je kunt niet lekker doorkachelen. Goed de streepjes op de weg en de achterlichten van de grote vrachtwagen in de gaten houden, dan gaat het vanzelf.
Moe belde mij gisteren, ze vond dat ze haar moederlijk gezag maar weer eens moest tonen, gebeurt zo af en toe nog wel eens. "En! Je gaat niet naar Emmeloord hoor, veuls te gevaarlijk." Dat ik al lang en breed achter het toetsenbordje op het werk zat te rammen kon er bij haar niet in.
"Mam, ik weet, het is mistig maar ik zie echt nog wel wat (zucht...)." En zoals gewoonlijk moet er dan een opmerking achteraan komen die mij stil krijgt. "Ach ja, ik weet niet beter dan dat het mistig is"
Nee, nooit bij stilgestaan dat het voor haar over is om in de verte te kunnen kijken en dat ze bijna in de tv moet kruipen om de ondertiteling van de Bold te kunnen lezen.
Mien moe, nooit klagen, maar dragen...
3 opmerkingen:
Ja, mijn moeder hing ook altijd gelijk aan de telefoon als het mistig was. maar ik heb dan ook jarenlang banen gehad waarbij ik veel moest rijden.
Ons moe is er eentje om, meestal, heeeeeel veel van te houden!
Jo*
Soms mis ik dat zo, iemand die altijd bezorgd over je is. Die moe van jou toch........
Een reactie posten